اوتارخان گرجیان

تهمتن بلاد ایران

شاهزاده دارا شکوه، ولیعهد هندوستان، در رأس سپاهیان نیرومندی به قندهار یورش آورد. این سپاه به لحاظ تدارکات و امکانات از دو سپاه قبلی هند مجهزتر بود. دارا شکوه با هفتاد افسر ارشد، هفتاد هزار سوار و پیاده و ده هزار تفنگچی و شش هزار بیل‌دار و پانصد نقب‌زن، سه هزار استر، ششصد فیل، چهارصد هزار تیرهای آتشی هوایی، پنج هزار من باروت، پانصد من سرب، پنجاه و چهار توپ خرد و کلان و سی هزار گلوله توپ، شهر را محاصره کرد. این تدارکات وسیع بعد از دو شکست سنگین، هم جنبه حیاتی و هم جنبه حیثیتی داشت. شاه عباس دوم برای مقابله با این تهاجم، منوچهرخان، بیگلربیگی آذربایجان را نیز روانه قندهار کرد. دارا شکوه بارها به قلعه‌های قندهار حمله برد، عدۀ کثیری کشته شدند ولی نتوانستند رخنه‌ای در دژهای مستحکم قندهار ایجاد کنند. یکی از دلایل عدم سقوط شهر، درایت، لیاقت و شجاعت بی‌نظیر اوتارخان فرمانده قندهار بود.

 در اواخر سال 1072 هجری قمری مطابق با 1661 میلادی ذوالفقارخان حاکم قندهار درگذشت.

در سال 1073 هجری قمری مطابق با 1662 میلادی عریضه اولاد ذوالفقارخان حاکم قندهار در اصفهان به دربار شاه عباس ثانی رسیده برادر ذوالفقارخان، گرجاسب بیگ  را شاه عباس منصورخان لقب داد و حکمرانی قندهار را بدو تفویض کرد، و صفی خان ولد ذوالفقارخان را به ایالت الکأ خبوشان مباهی نمود و مقرر داشت نعش ذوالفقارخان را که در ارگ قندهار امانت گذاشته بودند به مشهد مقدس حمل کرده و در روضه رضویه دفن کنند ... 

جهت دریافت فایل PDF اینجا کلیک کنید